Περιοδικό Απόψεις απο το Πειραματικό Λύκειο Ρεθύμνου

 

Κυκλοφόρησε το περιοδικό "Απόψεις τεύχος 5ο & 6ο" τ$ου Πειραματικού Λυκείου Ρεθύμνου απο τις Γραφικές Τέχνες Καραγιαννάκη

Διανέμεται Δωρεάν απο την διεύθυνση του Σχολείου

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Γιώργος Φρυγανάκης

Α Π Ο Ψ Ε Ι Σ  Τεύχη 5^ο & 6 ^ο, Ρέθυμνο, Ιούνιος 2011

Περιοδικό Συλλόγου Καθηγητών Πειραματικού Λυκείου Πανεπιστημίου Κρήτης

Εκτύπωση: Γραφικές Τέχνες Καραγιαννάκη

Η προσφορά των εκπαιδευτικών δεν εξαντλείται μόνο στις παραδόσεις των μαθημάτων τους ούτε κρίνεται μόνο με βάση τις επιδόσεις των μαθητών τους, αλλά αναφέρεται και στις εκδόσεις τους, μέσα από τις οποίες ανταποκρίνονται πληρέστερα  στον ευρύτερο κοινωνικό τους ρόλο  ως πνευματικών ανθρώπων, όπως ορίζει το ρόλο αυτό Πλάτωνας στο «Μύθο του Σπηλαίου» του.

Η αλήθεια αυτή έχει συνειδητοποιηθεί εδώ και καιρό ειδικότερα στο Πειραματικό Λύκειο Ρεθύμνου. Και μία όψη αυτής της πραγματικότητας είναι η έκδοση από τους καθηγητές του σχολείου του περιοδικού ΑΠΟΨΕΙΣ, που μόλις κυκλοφόρησε το νέο και μάλιστα διπλό τεύχος του (5^ο και 6 ^ο).

Για κατατοπισμό και προϊδεασμό του αναγνώστη παραθέτω στη συνέχεια  περιεκτικά αποσπάσματα από τις δημοσιευμένες στο περιοδικό  εργασίες ή περιλήψεις τους, ακολουθώντας την πορεία των ενοτήτων:

Στα ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ο επιμελητής έκδοσης Γιώργος Πολυζώης επισημαίνει: «Το τεύχος του περιοδικού είναι το πρώτο τεύχος που εκδίδεται με νέο επιμελητή έκδοσης. Ο επιμελητής του περιοδικού, φιλόλογος Γ. Φρuγανάκης, μετά τη συνταξιοδότησή του μας άφησε τη βαριά κληρονομιά των εξαιρετικά επιτυχημένων τεσσάρων πρώτων τευχών του περιοδικού μας. Επιτακτική, επομένως, η ανάγκη της συνέχισης του περιοδικού, το οποίο αποτελεί βήμα δημοσιοποίησης όχι μόνον των απόψεων, άλλά και των ερευνητικών και διδακτικών-παιδαγω­γικών προσανατολισμών των συναδέλφων του σχολείου μας(…).Διατηρήθηκαν ίδια ο τίτλος, η δομή και η τυπογραφική εμφάνιση του περιοδικού, ως έμπρακτη ένδειξη της συνέχισης των προσπαθειών μας πάνω στις ήδη γερά θεμελιωμένες ράγες των αρχικών επιλογών για το περιοδικό».

Α. ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ – ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ

Καλλιόπη Κωτσάκη: «Γ. Ιωάννου Στου Κεμάλ το σπίτι. “ Σα να ’χω χάσει την πατρίδα μου παντού ξεριζωμένος...”»  

«Ο Γ. Ιωάννου επιλέγει να εξομολογηθεί για τις χαμένες πατρίδες, τη νοσταλγία, τον Άλλο, τη μοναξιά, τη μνήμη και να υπογραμμίσει το πώς συναντιούνται οι άνθρωποι με το διήγημά του Στου Κεμάλ το σπίτι Η παρούσα εργασία, λαμβάνοντας υπόψη ότι κάθε κείμενο δoμείτqι σε δύο άξονες το συνταγματικό και τον παραδειγματικό, παρουσιάζει την ανάλυση του κειμένου στο συνταγματικό επίπεδο και την αποκάλυψη του αξιακού του συστήματος με την ανάδειξη των βασικών παραδειγματι­κών των σχέσεων. Στόχος της είναι να δώσει με τη συγκεκριμένη μεθο­δολογία ανάλυσης του αφηγηματικού λόγου μία διδακτική πρόταση του διηγήματος, θέλοντας να συμβάλει στον προβληματισμό που αναπτύσσεται για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Γεώργιος Πολυζώης: «Ηλεκτρονική τάξη; (e-class?)»

«Η παρούσα εργασία αποτελεί την περιγραφή μιας καινοτόμου δι­δακτικής πρακτικής, η οποία πραγματοποιήθηκε το πρώτο τετράμηνο σε ένα τμήμα είκοσι πέντε παιδιών ΑΙ Λυκείου του Πειραματικού ΛυκείουΡεθύμνου. Σημείο αφετηρίας για την καινοτομία αυτή υπήρξαν οι από­ψεις μου για τον ρόλο του σχολείου, τον τρόπο που διδάσκουμε, καθώς και η προσπάθειά μου να υιοθετηθούν πεποιθήσεις που να στηρίζουν την Διδακτική των Φυσικών Επιστημών (Φ.Ε.) αλλά και που στηρίζονται από την αυτήν.

Στο πλαίσιο του Σχολείου τα μαθησιακά - διδακτικά αντικείμενα και τα σχετικά με αυτά περιεχόμενα και ύλη, τα εκπαιδευτικά υλικά, κα­θώς και οι προτεινόμενες δραστηριότητες, πρέπει να δίνουν έμφαση στις γενικές ικανότητες, τις οποίες αναμένεται να αποκτήσουν οι μαθητές, για να μπορούν να ζήσουν δημιουργικά ως δημοκρατικοί πολίτες στην αναδυόμενη Κοινωνία της Γνώσης (Πολυζώης, 2007).

Β. ΤΟΠΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Γιώργος Φρυγανάκης: «Γιάννης Δαλέτζας, Σπονδή μνήμης στον ασυμβίβαστο Ρεθεμνιώτη λαϊκό λογοτέχνη». (Βιογραφία, εργογραφία, σύντομη ανάλυση έργων του)

« Ο Γιάννης Δαλέντζας σε όλο το έργο του με τα «πνευματικά λιθαράκια» του, όπως από μετριοφροσύνη ονομάζει τους πνευματικούς… ογκολίθους του, επιχείρησε να συμβάλει στην αποτελμάτωση της ρεθυμνιώτικης κοινωνίας (…). Μπορεί να διαφωνούμε με κάποιες θέσεις του, όχι όμως με τις αγνές προθέσεις του. Μπορεί να διαπιστώνουμε στις επικριτικές του βολές κάποιες υπερβολές, ποτέ όμως διαβολές.Γιατί ο Γιάννης Δαλέντζας δε θίγει τους πολιτικούς αλλά τους "πο­λιτικάντηδες» ούτε τις ψήφους αλλά τα "ψηφαλάκια», ούτε τους θεοσε­βείς αλλά τους "θεoμπαίχrες», ούτε τους άσπλαχνους επιστήμονες αλλά τους κάπηλους της επιστήμης, ούτε τις κυρίες αλλά τις «κυράτσες», ούτε τον πατριωτισμό αλλά την πατριδοκαπηλεία, ούτε την ευπρέπεια αλλά τον «καθωσπρεπισμό», ούτε τους χρηστούς πολίτες αλλά τους άχρηστους και δήθεν "φιλήσυχους», ούτε την πρόοδο αλλά την προοδοπληξία....»

Γ. ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Δρ. Παν                             Παναγιώτης  Παρασκευάς:  «Η τοπική ιστορία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: προβλήματα και  προτάσεις»

«Το μάθημα της Τοπικής Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση είναι ένα από τα θετικά βήματα του ΥΠΕΠΘ που έλαβε χώρα ήδη από πολλών ετών και κινείται προς την σωστή κατεύθυνση της διεύρυνσης της γνώ­σης και της παραγωγής γνώσης από το σχολείο. Δυστυχώς όμως την προσπάθεια αυτή το ίδιο το Υπουργείο το. ακύρωσε με την ένταξή του στο ασφυκτικό πλαίσιο της ύλης και του σχολικού προγράμματος. Από την άλλη η απροθυμία πολλών συναδέλφων φιλολόγων να εργα­στούν πάνω σε κάτι νέο και απαιτητικό αντικείμενο επίσης οδήγησε την προσπάθεια σε ναυάγιο. Ενώ θα περίμενε κανείς με θέρμη οι φιλόλογοι να στέρξουν το πρόγραμμα, αυτό δεν έγινε. Η Τοπική Ιστορία είναι ένα πολύ ενδιαφέρον αντικείμενο διδασκαλίας και εργασίας συλλογικής των μαθητών στην τάξη, αλλά απαιτεί προετοιμασία καλή και ενδελεχή, ώστε να μην χαθούν όλοι οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα. Θα αναπτύξω συ­νεπώς καλύτερα την ανωτέρω παρατήρηση, διότι μπορεί να μην είναι κατανοητή πλήρως».   .

Θεόδωρος Πελαντάκης: «Πειραματικό Γυμνάσιο -Λύκειο: Ιστορικό της ίδρυσης»

«Από τα πρώτα θέματα που με απασχόλησαν, όταν μου έγινε η τιμή να αναλάβω τις ευθύνες του προΐσταμένου (1994), ήταν η ίδρυση-λειτουργία ΙΕΚ και Πειραματικών Σχολείων. Και το μεν ΙΕΚ ιδρύ­θηκε και λειτούργησε με συντονισμένες ενέργειες τού τότε Νομάρχη(Γιάννη Φωτάκη), αλλά του Πειραματικού η ίδρυση ήταν δυσκολότερη, αφού έπρεπε να έχει το Πανεπιστήμιο την ίδια γνώμη με τη Δ/νση Δ/θμι­ας. Αν γινόταν πρόταση στο ΥΠΕΠΘ μόνο από τη μια πλευρά, το Πειρα­ματικό δε θα ιδρυόταν ποτέ... Κατά ευτυχή συγκυρία, ανέλαβε το σχετικό θέμα από πλευράς Πα­νεπιστημίου, ο συντοπίτης Μιχάλης Δαμανάκης. Το θέμα το αντιμετώπισε με ανoιχroύς ορίζοντες, παρά τα εμπόδια που υπήρχαν - και εξακολου­θούν να υπάρχουν - από μερίδα Πανεπιστημιακών Δασκάλων, γι’ αυτό και δεν έχει ιδρυθεί μέχρι σήμερα, πειραματικό νηπιαγωγείο και δημοτικό».

Ηλίας Λουλούδης: «Γουστάβος Φλουράνς (Gustave FIourens). Ο Φιλέλληνας Αναρχικός Εθελοντής στην επανάσταση της Κρήτης το 1866»

«Ο αγώνας των Κρητικών ν’ αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό κατά τη διάρκεια του 190υ αιώνα και η πορεία των γεγονότων στις περιστά­σεις εκείνες, είναι γενικά γνωστή, με αποκορύφω­μα την τριετία 1866-69 και το 1896-97. Ελάχι­στοι φαίνεται να γνω­ρίζουν ότι υπήρξαν και πολλοί Ευρωπαί­οι επαναστάτες που αγωνίστηκαν εθελοντικά στο πλευρό των εξεγερμένων(…). Η μόνη συνιστώσα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με την ευρεία έννοια της λέξης που τάχθηκε εξαρχής με το μέρος των Κρητών ήταν οι Αναρχικοί. Ο λόγος ήταν ότι, σύμφωνα με τη δική τους αντίληψη, κάθε εξέγερση των καταπιεσμένων ανθρώπων ενάντια στο ζυγό τους, ήταν καταρχήν γεγονός θετικό και άξιο υποστήριξης. Θα επικεντρωθώ λοιπόν στην αποσιωπημένη ιστορία των φιλελλήνων Αναρχικών εθελοντών που ήρθαν και πολέμησαν στο πλευρό των Κρητικών, και ποιο συγκεκριμένα στην ιστορία του Γάλλου φιλέλληνα (…) Γουστάβου Φλουράνς (Gustave Flourens)».

Δ. ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Μαρία Πολάκη: «Ελληνική γλώσσα και Ινδοευρωπαϊκή Γλωσσική οικογένεια»

«Ένα μεγάλο μέρος του λεξιλογίου της ελληνικής, και μάλιστα του βασικού, έχει ινδοευρωπαϊκή προέλευση. Λέξεις που δηλώνουν οικογενει­ακές σχέσεις (πατήρ, μήτηρ, θυΥάτηρ), φυσικό κόσμο (ύδωρ, πυρ, χθων= γη…), χλωρίδα και πανίδα (κύων, βους..), μέρη του σώματος (χειρ, Υόνυ), θεμελιώδεις πράξεις και λειτουργίες (ίσταμαι, εσθίω= τρώγω, ειδον,...), αποτελούν κληρονομημένα από την ινδοευρωπαϊκή γλωσσικά στοιχεία, τα οποία διατηρήθηκαν στην ελληνική με λιγότερες ή περισσότερες δια­φοροποιήσεις, μορφολογικές ή σημασιολογικές.

Ταυτόχρονα, ενώ αρκετά μεγάλο μέρος του ελληνικού λεξιλογίου δε συνεχίζει το κληρονομημένο λεξιλόγιο, αλλά έχει περάσει στην ελλη­νική από άγνωστες γλώσσες, με τις οποίες οι ομιλητές της πρώιμης ελ­ληνικής πρέπει να ήρθαν σε επαφή κατά τους προϊστορικούς χρόνους».

Κασσάνδρα Μπείκάκη: «Ιμπρεσιονισμός και Άρτ Νουβώ, Η τέχνη στη Δ. Ευρώπη στα τέλη του 19 ^ου αιώνα»

«Κάτω από την επίδραση των κοινωνικών και πολιτιστικών συγκυ­ριών στα τέλη του 19^ου αιώνα αναπτύχθηκε στη Γαλλία και στη Δυτική Ευρώπη μια νέα καλλιτεχνική "γλώσσα" τόσο στη ζωγραφική όσο και στην αρχιτεκτονική.

Η αποτύπωση του στιγμιαίου και φευγαλέoυ, η κυριαρχία του φω­τός και του χρώματος και η νέα θεματολογία είναι τα κύρια χαρακτηρι­στικά του ρεύματος του ιμπρεσιονισμού. Από την άλλη μεριά, στην αρχιτεκτονική και στο σχεδιασμό αντι­κειμένων καθημερινής χρήσης καλλιτέχνες, όπως ο Αντόνι Γκαουντί ή ο Εκτόρ Γκιμάρ, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τα νέα σύγχρονα υλι­κά που προσέφερε η τεχνολογική πρόοδος και να τα χρησιμοποιήσουν δημιουργικά, χωρίς να κάνουν υποχωρήσεις στο αίτημα για αισθητική ποιότητα. Το "πείραμα" της συνύπαρξης των καμπύλων γραμμών και των έντονων διακοσμητικών σχεδίων με το μέταλλο και το γυαλί απέφερε σπουδαία αποτελέσματα. Ο ιμπρεσιονισμός και η Αρτ Νουβώ υπήρξαν πρωτοπόρα καλλιτε­χνικά ρεύματα, τα οποία επηρέασαν τη μοντέρνα τέχνη και διαμόρφωσαν τις καλλιτεχνικές εξελίξεις του 20^ου αιώνα».

Δέσποινα Πετρουγάκη: «Ο Επιτάφιος στον Πλάτωνα Σακκουδίου (BHG 1553) και η χειρόγραφη παράδοση των έργων του Θεόδωρου Στουδίτη»

            «Είναι εύλογο το ερώτημα πώς και γιατί κάποια έργα ενός πνευματικού καθοδηγητή και υπερασπιστή του αμιγούς δόγματος, όπως ο Θεόδωρος στουδίτης που γεννήθηκαν μέσα στο περιβάλλον της δικής του πρωτοπόρου μονής, στον τομέα της αντιγραφής και παραγωγής χειρογράφων, γνωρίζουν τόσο περιορισμένη χειρόγραφη παράδοση. Θα περιοριστούμε προς το παρόν στις απαντήσεις, όπου μας οδηγεί η μελέτη ενός έργου, του επιτάφιου λόγου  του Πλάτωνα, η έκδοση και μελέτη του οποίου αποτελεί και το θέμα της διδακτορικής μου διατριβής. (…)

Από τα παραπάνω, φαίνεται ότι τα έργα του Θεοδώρου, τα οποία αντιτάχθηκαν σε αποφάσεις των πατριαρχών Ταρασίου και Νικηφόρου δέχτηκαν ένα είδος λογοκρισίας από τον διάδοχο τους, πατριάρχη Με­θόδιο (…). Εύλογα δημιουργείται η υποψία ότι, ενδεχομένως, και το κείμενο του Επιταφίου στον Πλάτωνα (…),  να οφείλει την περιορισμένη χειρόγραφη παράδοσή του σε αυτή την αι­τία.

                           Ιωάννα Παρπούλα: «Ποια κοινωνικά στρώματα στήριξαν, έμμεσα ή άμεσα, τα φασιστικά κινήματα - κόμματα- καθεστώτα στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Ποιες υπήρξαν οι οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις αυτής της στάσης σε συγκεκριμένα παραδείγματα: Γερμανία, Ιταλία»

«Στην εργασία αυτή ασχοληθήκαμε με το ιταλικό φασιστικό κίνημα και το γερμανικό ναζιστικό κίνημα, στην εποχή του Μεσοπολέμου. Διαπι­στώσαμε ότι και τα δύο στελεχώθηκαν από τη μεσαία και την κατώτερη μεσαία τάξη, ενώ στη δεκαετία του 1930 όλα τα στρώματα της κοινωνίας εκπροσωπούνταν στα μέλη τους. Αυτό το χαρακτηριστικό τα έκανε μα­ζικά κόμματα και τους βοήθησε να ανέλθουν με «συνταγματικό» τρόπο στην εξουσία.

Διαπιστώσαμε ότι οι συνέπειες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέ­μου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των ακροδεξιών αυτών κινημάτων και οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της ύφεσης των δεκαετιών 1920 και αρχών του 1930 αποτέλεσαν προϋποθέσεις για την ανάπτυξή τους. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η ρωσική επανάσταση και η πα­γκόσμια εξάπλωση του κομμουνισμού, που αύξησε τη δύναμη των εργα­τών κι αποτελούσε απειλή για το καπιταλιστικό σύστημα και τη μεσαία τάξη».

                           

                             Μαρία Μανιοuδάκη: «Ειρωνικοί τόποι και τρόποι στο έργο “Το αμάρτημα της μητρός μου” του Γεώργιου Βιζυηνού»

Το ζήτημα της ειρωνείας στο έργο του Βιζυηνού παρουσιάζει δυ­σκολίες καθώς δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί, αν η ειρωνεία ήταν στις προθέσεις του συγγραφέα ή αν πηγάζει από την ίδια του την αντίλη­ψη για τα πράγματα, που από τη φύση της ήταν ειρωνική. Το ερώτημα αν η ειρωνεία ήταν για το Βιζυηνό ένας λογοτεχνικός τόπος ή ο ίδιος, εξαιτίας των βιωμάτων του, απόκτησε μια τέτοια θεώρηση για τη ζωή, παραμένει ανοικτό. Η μελέτη αυτή εστιάζεται στο κείμενο του Βιζυηνού “Το αμάρτημα της μητρός μου”, όπου αρχικά επιχειρείται ο εντοπισμός και η περιγραφή των τρόπων με τους οποίους εκδηλώνεται ή εκφράζεται η ειρωνεία στο κείμενο, ακολούθως επιχειρείται η ένταξη και συσχέτιση με κάποια από τα είδη της και τέλος αναφέρονται σχετικές διαπιστώσεις ως προς τα αποτελέσματά της στην αισθητική και στην πρόσληψη του κειμένου(…).

Η ειρωνεία στο συγκεκριμένο διήγημα είναι περισσότερο εμπειρία παρά τεχνική….»

   

                               Μάρκος Δασκαλάκης: «Ο Εικονογραφικός Τύπος του Χριστού, Ο ΑΝΑΠΕΣΩΝ, Η ενσάρκωση, το πάθος και η ανάσταση»

«Ο Αναπεσών (παρά το φαινομενικό απλοϊκό μοτίβο του, καθώς δεν εικονίζει παρά ένα παιδί που κοιμάται) ιστορεί στο σύνολό του το μυστήριο της θείας Οικονομίας. Κι αυτό γιατί, ο λόγος που εκπέμπει, περιέχει και την Ενσάρκωση του Λόγου, αλλά και το Πάθος του Νικητή του θανάτου Σωτήρα Χριστού. Μ’ αυτό τον τρόπο, σχετίζεται και με τις δυο μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης, τα Χρι­στούγεννα και το Πάσχα, ανακεφαλαιώνει δε όλο το σωτηριολογικό και εσχατολογικό μήνυμα της Εκκλησίας (…) Καταλήγοντας, επισημαίνουμε μέσα από το παράδειγμα της παρά­στασης του Αναπεσόντος, για άλλη μια φορά, τον θαυμαστά απλό τρόπο με τον οποίο η ορθόδοξη εικονογραφία μπορεί να συνεργάζεται με τα βιβλικά κείμενα και την λειτουργική υμνογραφία, για να παρουσιάζει συ­νοπτικά, αλλά με σαφήνεια και ακρίβεια, τη θεολογία των δογμάτων της Εκκλησίας μας».

                                 Θεόδωρος Ρηγινιώτης: «Δαρβίνος και Εκκλησία»

«…Στα Θρησκευτικά της Β' Λυκείου (σελ. 91 του σχολικού βιβλίου) προβάλλεται η θεωρία της εξέλιξης των ειδών ως η τελευταία λέξη της επιστήμης στο ζήτημα της προέλευσης της ζωής. Αν λοιπόν το κράτος δεν τη διδάσκει στο μάθημα της Βιολογίας, δε φταίμε εμείς οι θεολόγοι, διότι (πολύ απλά) εμείς οι ίδιοι τη διδάσκουμε. Θα πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό ότι, αν «διδασκαλία της θεω­ρίας της εξέλιξης» σημαίνει στο μυαλό κάποιων «να προπαγανδίσουμε την αθεΐα ερμηνεύοντας το Δαρβίνο αθεϊστικά», τότε είναι σίγουρο ότι δε σκέφτονται σαν επιστήμονες (…).

Δεν είναι αλήθεια ότι η Εκκλησία ήταν -ή είναι- εναντίον της θεωρί­ας του Δαρβίνου (ή, πιο σωστά πλέον, της θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών). Η αλήθεια, όσο παράξενο κι αν φανεί στον αναγνώστη, είναι ακρι­βώς το αντίθετο: μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας επιτέθηκε στην Εκκλησία, χρησιμοποιώντας τη θεωρία του Δαρβίνου ως σκληρό ιδεολογικό όπλο».

Γιώργος Πενθερουδάκης: «Αμίαντος, Επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία.»

«Ο αμίαντος είναι ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα υλικά μιας και οι καταπληκτικές ιδιότητες που διαθέτει (αντοχή και ελαστικότη­τα, αντίσταση στα οξέα και αλκάλεα, αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίας 100-1700 °C, αντίσταση στον ηλεκτρισμό και μεγάλη θερμομονωτική ικα­νότητα) δύσκολα ανευρίσκονται συγκεντρωμένες σε οποιοδήποτε άλλο υλικό. Είναι κακός αγωγός της θερμότητας και του ηλεκτρισμού και αντι­στέκεται στη διάβρωση από χημικές ουσίες. Ο αμίαντος έχει χρησιμο­ποιηθεί τόσο ευρέως γιατί λίγα άλλα διαθέσιμα υλικά συνδυάζουν όλες αυτές τις ιδιότητες. Σήμερα ο αμίαντος έχει πάνω από 3.000 χρήσεις…»

Η εργασία περιλαβάνει τις εξής ενότητες: Αμίαντος. Κατηγορίες αμιάντου. Χρήσεις.  Περιβαλλοντικοί κίνδυνοι. Πώς γίνεται η έκθεση στον αμίαντο. Νόσοι που προκαλούνται από έκθεση στον αμίαντο-Διάγνωση, Θεραπεία: Αμιάντωση, Καρκίνος του πνεύμονα και άλλα είδη καρκίνου, Μεσοθηλίωμα, Καλοήθεις υπεζωτικές παθήσεις. Πρόληψη των νόσων από έκθεση στον αμίαντο. Θεσμικό πλαίσιο. Οριακές τιμές έκθεσης.

Ε` ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

          Στην τελευταία ενότητα, με τίτλο «Επικαιρότητα», συ­μπεριλήφθηκαν:

1) ο λόγος που εκφωνήθηκε από τον πρώην διευθυντή του σχολείου και σημερινό προϊστάμενο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου κ. Ανδρέα Ταξάκη κατά την τελετή αποφοίτησης των μαθητών του σχολικού έτους 2009-2010

2) η αναφορά (με τη μορφή πνευματικού & πολιτικού μνημόσυνου) του Ηλία Λουλούδη στο «Βραβείο Θεόδωρου Παπαδόπουλου», όπου στοιχειοθετείται η σχετική απόφαση της διεύθυνσης και του συλλόγου διδασκόντων του Πειραματικού Λυκείου Ρεθύμνου μέσα από την (μερι­κή) παρουσίαση της αγωνιστικής εκπαιδευτικής και συγγραφικής δρα­στηριότητας του πρόσφατα εκλιπόντος συναδέλφφου του σχολείου.

3) Το «Επιλογικό Σημείωμα» της σημερινής διευθύντριας του σχολείου Ανθούσας Βασιλάκη, που με αφορμή την έκδοση του περιοδικού κάνει ένα σύντομο απολογισμό της δωδεκάχρονης  λειτουργίας και παρουσίας του σχολείου στα εκπαιδευτικά πράγματα του τόπου μας.

4) Το τεύχος εμπλουτίστηκε εικαστικά με έργα του ζωγράφου καθηγητή Μανώλη Παπαγιαννάκη, ως ελάχιστο αντίδωρο της προσφοράς πινάκων του στο σχολείο.

     

             Εύχομαι σε όλους τους συν-εργάτες του Περιοδικού καλή συνέχεια, ώστε το εξαίρετο αυτό βήμα λόγου και διαλόγου να ριζώσει και να πολυκλαδίσει ακόμα περισσότερο ως παράδοση στον τόπο μας αλλά και ως μια μορφή σθεναρής αντίστασης σε στάσεις που απειλούν το «Ρέθυμνο των Γραμμάτων» με άλλες προτεραιότητες.  

Καθώς, μάλιστα, ο θεσμός του Πειραματικού Λυκείου, σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, περνά στη νέα φάση των Πρότυπων-Πειραματικών Λυκείων, πιστεύω ότι το σ υ λ λ ο γ ι κ ό αυτό έργο (όπως και οι άλλες συλλογικές  δράσεις και αντιδράσεις) θα συμβάλει στην κατάταξη του σχολείου στη θέση που του ανήκει αξιοκρατικά. Άλλωστε, και η δημιουργία των πειραματικών σχολείων στο Ρέθυμνο, για όσους διαθέτουν καλή μνήμη,  ήταν αποτέλεσμα σ υ λ λ ο γ ι κ ή ς δράσης.

Για τους ενδιαφερόμενους:

Δ/νση Πειραματικού Λυκείου: Α. Μαρκέλου & Κ. Σάθα, Ρέθυμνο

Τηλ.-fax: 29310 23425. imail: http//lyk-aei.reth.scl.gr